Jak leczyć opryszczkę

Opryszczka jest często występującą chorobą, na szczęście przeważnie niegroźną ale dość uciążliwą. Pęcherzyki, które nagle pojawią się na ustach nie tylko brzydko wyglądają, ale też mogą powodować swędzenie, pieczenie czy nawet ból. Niemniej choroby tej nie można lekceważyć, gdyż o ile sama nie jest zagrożeniem, to powikłania po niej już mogą się mocno dać we znaki. Dlatego jeśli pojawią się pierwsze objawy od razu należy rozpocząć leczenie, które po pierwsze zahamuje rozwój choroby, a po drugie zapobiegnie jej nawrotom.

Czym jest opryszczka

Opryszczką nazywa się infekcje wywołane przez wirusa opryszczki pospolitej, zwanego też HSV. Choroba występuje w dwóch odmianach, to znaczy genitalnej i wargowej. Jak można się domyślić, zależy to od miejsca ciała, na którym wirus zaatakował chorą osobę. Jak pokazują statystyki, wirusem opryszczki może być zarażone nawet 90 procent społeczeństwa, jednak jedynie nieliczna jego część zmaga się z dolegliwościami choroby. Tak naprawdę nie wiadomo do tej pory, z jakiego powodu wirus się uaktywnia, więc nawet jeśli ktoś nigdy opryszczki nie miał, to bynajmniej nie znaczy, że w pewnym momencie wykwity na jego wargach się nie pojawią. Po zarażeniu wirus najczęściej przebywa w formie utajonej w końcówkach nerwów, między innymi w zwojach czuciowych w kręgosłupie. Jak się okazuje, wirus opryszczki jest blisko spokrewniony z innymi znanymi wirusami wywołującymi nieprzyjemne choroby, to znaczy ospą wietrzną i półpaścem.

Jak można się zarazić opryszczką

Opryszczka to choroba, którą można się zarazić bardzo łatwo, najlepiej o tym świadczy procent ludzi, którzy są nosicielami wirusa. Najczęściej odbywa się to przez bezpośredni kontakt z zakażoną osobą, lub też przez używanie wspólnych przedmiotów, na których osadzają się cząsteczki wirusa. Opryszczka może też dotykać małe dzieci – one najczęściej zarażają się od swoich rodziców lub rodzeństwa, a w starczym wieku w żłobku, przedszkolu czy szkole. W przypadku dorosłych wirus rozprzestrzenia się przeważnie przez pocałunki, dlatego po pojawieniu się zmian na wargach najlepiej na jakiś czas zrezygnować z tej jakże przyjemnej czynności. Ale nie jest to jedyna droga na złapanie wirusa. Źródłem zakażenia mogą być sztućce, naczynia, maszynki do golenia czy kremy do ust, a w przypadku opryszczki genitalialnej kontakty seksualne, zwłaszcza z osobami o nieznanym stanie zdrowia.

Objawy opryszczki

Pośród wielu określeń opryszczki często można usłyszeć zimno, skwarka czy febra. Pierwszym objawem tego schorzenia jest zaczerwienienie skóry dookoła warg, które w późniejszym okresie czasu zaczyna przechodzić w pieczenie i swędzenie. Kolejny etap to pojawienie się na skórze małych grudek, przypominających krostki, które zmieniają się w bolesne pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym. Pęcherzyki te po około tygodniu zaczynają pękać, przy okazji tworzą się ranki. Kolejny tydzień to stopniowe wysychanie i gojenie się ranek, aż do ich całkowitego zaniku. W tym czasie należy bardzo uważać, żeby nie rozdrapać i nie zdzierać strupków. Po pierwsze może to być przyczyną silnego bólu, który i bez tego będzie mocno dokuczliwy. Po zdrapaniach mogą też pozostać długo utrzymujące się, mało estetyczne blizny. Dodatkowo ogranicza się w ten sposób możliwość bakteryjnego zakażenia, które może znacznie wydłużyć czas leczenia.

Powikłania po opryszczce

Sama opryszczka nie trwa długo, przy podjęciu leczenia z reguły od czterech do dziesięciu dni. Jeśli do tego nie jest jakoś specjalnie uciążliwa, to tak naprawdę tydzień piekącej wargi nie wydaje się czymś, czym trzeba by było się specjalnie przejmować. Jednak niekiedy mogą się zdarzyć powikłania, które już dla zdrowia obojętne nie są i mogą spowodować poważniejsze schorzenia. Przede wszystkim należy uważać, żeby wirus nie przedostał się do oka, gdyż może się tam rozwinąć w zapalenie rogówki. A to z kolei może się przekształcić w owrzodzenie i nawet utratę wzroku. W rzadkich przypadkach wędrujący wirus może zabłądzić w kierunku głowy, a tam wywołać zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub zapalenie mózgu, choroby te są niebezpieczne i trudne do wyleczenia. A jeśli się to nawet uda, to niestety konsekwencje neurologiczne mogą być odczuwalne jeszcze przez wiele lat.

Leczenie i zapobieganie opryszczki

Wiele osób mających problemy z opryszczką nie decyduje się na wizytę lekarską, ograniczając się do domowych metod lub środków dostępnych bez recepty w aptekach. Przy nawracających napadach choroby warto jednak umówić się na wizytę, gdyż lekarz może zaproponować leczenie na dłużej eliminujące nawroty dolegliwości. Trzeba jednak pamiętać o tym, że całkowicie wirusa nie uda się pozbyć, i w każdej chwili może się on z powrotem uaktywnić. Przede wszystkim przy pojawieniu się pierwszych objawów liczy się czas reakcji, im szybciej rozpocznie się leczenie, tym choroba będzie trwała krócej a jej przebieg będzie łagodniejszy. Bardzo dobrze sprawdzają się przy tym rozmaite maści, zawierające w swoim składzie walacyklowir, acyklowir albo pencyklowir. Polecane są też preparaty na bazie cynku, mające właściwości łagodzące, wysuszające i zwiększające odporność. Z domowych środków pomaga smarowanie spirytusem, olejkiem z drzewa herbacianego, sokiem z cebuli lub czosnku, wyciągiem z rumianku i melisy czy zwykłą pastą do zębów.